Van Carara naar Rincon

Zondag 16 december
Na ons afscheid van Momo en hulpje rijden we effe naar enen zo hard als ik durf richting Corcovado. We gaan niet naar dit grote park zelf, want Claudia's conditie is nog steeds niet klaar voor lange wandelingen, maar naar Bahia Drake, waarvandaan walvis- en dolfijntoertjes moeten vertrekken. We rijden tot het donker is en komen dan aan in Rincon. Op de kaart een redelijk dorpje, in het echt 1 straat met niet meer dan 15 huizen. We reden er ook doorheen, voordat we door hadden dat er niet meer was. Terug en in het donker op zoek naar onderdak. We kloppen aan bij El Chontal en worden verwelkomd door een alleraardigste Jorge en zijn vrouw die 6 cabana's ter beschikking hebben aan de overkant van de straat. Wij zijn op slag verliefd op onze cabana dat met veel gevoel voor detail met het mooiste hout is in elkaar gezet. Geen schilderijtjes hier, maar zaagwerk uit de meest grillig gevormde bomen zijn hier de decoratie en we zijn de enige cabana in gebruik, dus het hele park is van ons. We laten ons niet hinderen door die enorme spin die aan de voorgevel hangt, maar de klamboe komt er wel bij te pas. Bij de plaatselijke Marisqueria hebben we keus uit vis of schelpdieren, dus Claudia eet een visje en ik garnalen, begeleid door een tv die vrij luid een plaatselijke voetbalwedstrijd verslaat.

Maandag 17 december
We worden gewekt door vele vogelgeluiden en het is nog een beetje schemerig als ik de voordeur zachtjes open doe. Ik roep meteen Claudia erbij want er zijn 6 toekans in de boom voor onze deur! We nemen allebei plaats in een stoel op de veranda en genieten van heeeeel veel vogels in de meest uitbundige kleuren die door "onze" tuin lopen en fladderen. Wat een uitbundigheid! De toekans eten vooral de bananen- en papayaboom leeg en laten zich niet door ons afleiden. Claudia heeft koorts en alles voelt stram bij haar, dus zij geniet iets minder dan ik.
We ontbijten en vertellen Jorge dat we voor de walvissen en dolfijnen komen. Hij roept zijn zoon die wel Engels spreekt en vertelt ons dat hij onderzoek doet naar de dolfijnen. Voor $200 neemt hij ons over de Gulfo Dulce, maar dan zien we waarschijnlijk geen walvissen. We besluiten eerst ons geluk te beproeven in Bahia Drake. Ik hoop dat het autoverhuurbedrijf vanaf nu niet meeleest of de bijbehorende foto niet ziet. We steken 2 riviertjes over en komen bij een riviertje dat zelfs voor een 4x4 met snorkel een uitdaging is. We vragen of we op de goeie weg zitten en dat lijkt gelukkig niet het geval. We hebben een afslag gemist. Die weg ziet er beter uit, maar ook hier moeten we enkele riviertjes oversteken. Telkens stap ik uit de auto en steek de rivier op mijn slippertjes over om de meest ondiepe route te ontdekken. Ik raak bijna mijn slipper kwijt. We vragen aan tegenliggers of de volgende rivieren te doen zijn met ons autootje en die zeggen dat dat moet lukken. Het lukt ons ook, totdat we,3 km voor onze bestemming zijn, bij een rivier aankomen die echt te diep en te breed is. Deze durven niet over te steken en we overnachten dan maar bij een eenvoudig onderkomen pal aan de plaatselijke airstrip voor vliegtuigjes. We moeten over de start- en landingsbaan rijden om er te komen.


Het spijt me, maar ik ga dit verslag elders afmaken. Het toetsenbord van deze computer is defect, dwz de spatiebalk, de b, de n en de pijltjes doen het niet en die moet ik via een omweg intypen en dat gaat echt heeeeel langzaam. Tot de volgende keer.