Whale Island

Dinsdag 20 juni 2017
We gaan met de bus van 6 uur richting Nha Trang en hopen bij de kust opgepikt te worden door een shuttlebus naar Whale Island waar we 2 nachtjes hebben geboekt bij het resort op een verder onbewoond eiland. Whale Island is ongeveer 50 km ten noordoosten van Nha Trang. Volgens ons boekje is er kans om walvissen, walvishaaien of dolfijnen te zien, volgens internet zijn ze de afgelopen paar jaar nauwelijks meer gespot. Wel moet het koraal hier nog prachtig zijn en zouden hier zeepaardjes moeten leven. We gaan ons geluk beproeven.

In de bus zet Claudia haar roaming aan en ja hoor, de resort heeft gereageerd op onze email van gisteravond. Die vraagt naar de naam van de busmaatschappij en het telefoonnummer van de buschauffeur zodat aankomsttijd en -locatie afgestemd kan worden met de shuttle. Maar we zitten achterin en in het gangpad zijn extra peuterkrukjes bezet door een surplus aan reizigers. Dan gaat Claudia's telefoon, dit is het hotel. We willen hem direct laten spreken met de kaartjesverkoper in de bus. We geven de telefoon door naar voren en vragen hem in gebarentaal deze te beantwoorden. Hij verbreekt de verbinding, kijkt ons verbaasd aan en vraagt in vloeiend Engels wat we willen. Er volgen nog enkele telefoontjes, wij hebben geen idee wat ze onderling hebben afgesproken, maar we worden bij een busstation in Nha Trang afgezet met de geruststellende woorden dat we worden opgepikt. Nou, we zijn tenminste niet midden op de snelweg gedumpt.

Door diverse locals worden ons brommers, brommerritjes, taxis, bussen en overnachtingen aangeboden. Claudia wil al gaan bellen als er een man komt met een A4tje "Claudia Hoogmoed" in zijn hand. Even 2 broodjes scoren, langs de ATM en we rijden/varen naar Whale Island Resort. De werkelijkheid komt overeen met de plaatjes: witte stranden, palmen en een mooie turquoise zee.

We worden direct verwelkomd door een een grote hagedis die helemal niet zo schuw is als elders. Claudia neemt direct foto's maar haar wordt verzekerd dat ze er nog veeeel meer zal zien. Dat zal later inderdaad blijken. We gaan onze bamboebungalow "garden view" in en binnen 15 minuten na de aangeboden lunch snorkelen wij al richting koraal. Er zijn hier echter zo veel zeeegels dat Claudia snel overgaat tot de rollade act: rollen en draaien op het strand totdat je glimmend bruin bent. Zee is minder helder dan gehoopt, maar het koraal en de variatie aan kleurige vissen zijn zeker de moeite waard. De laatste geregistreerde spot van een walvishaai was tijdens een duiktoer 3 jaar geleden. Zeepaardjes? Ook wel effe geleden. Walvissen of dolfijnen moeten we zeker niet meer op rekenen.

Nou ja, het is hier mooi en wij vermaken ons wel 2 dagen. Wel een beetje warm, maar een plons in zee is nooit ver weg. Eten is hier lekker, alleen jammer dat er geen keus is; je eet hier wat de pot schaft.

Woensdag 21 juni 2017
WJ wordt om half 5 wakker van het geluid van vissersboten die heel langzaam met groot licht voor onze resort varen. Waarschijnlijk inktvisvissers, want die schijnen altijd met veel licht in de nacht. Wat is er dan beschermd aan dit natuurgebied? Onder het ontbijt herkennen we weer de krekelgeluiden van eerder deze vakantie maar nu blijken dit toch echte bouwvakkers aan het werk. De menukaart voor het ontbijt is: noodlesoep of broodje ei: gekookt, gebakken, roerei, omelet of gepocheerd. We hebben het met elke dag 2 eieren ook wel een beetje gehad. Maar in de koffie zit voor het eerst in 4 weken echte koeienmelk. Als we thuis komen is het eerste wat we doen een literpak koude melk leeg drinken.

Om 9 uur nemen we de snorkeltoer. We wachten geduldig en blijken de enigen te zijn. "Stap maar in die boot". Wij in de boot, vragen of ze flippers mee hebben, snorkels hebben we zelf wel. Nee. Boot terug, eerst flippers halen. Oke, we kunnen eindelijk gaan. Onderweg zien we goed dat Aziaten de zee beschouwen als een grote afvalbak. WJ had tijdens het wachten al een zak gevuld op strand maar de zee is echt helemaal vervuild met plastic, piepschuim, blikjes, dode kreeften en een aantal kartonnen dozen die opvallend veel lijken op de doos die we van de week op de post hebben gedaan.

Na een half uur gaat het anker uit. Wij nog vragen, gaan we naar 1 of meer locaties? "Je kan daar duiken." Beetje onduidelijk allemaal. Wij het water in en ook hier is er veel kleur in koraal en in vissen maar ja, geen zeepaardjes. WJ vult weer een nylonzak met afval en geeft deze af aan de schipper. Wat is dat toch zonde wat is de mens toch een rotte appel onder de levende wezens.

Om half 12 is het weer tijd om terug te gaan en ontfermen wij ons over de lunch. We regelen de aftocht van morgen richting Mui Ne. WJ gaat snorkelen en wandelen over het eiland, Claudia maakt fotos, vult ons dagboek verder aan en lakt haar nagels kersenrood. Vanavond wat drinken en eten en vroeg naar bed; we vertrekken morgenochtend om 5 uur...