Tortuguero

We doen weer een poging via de tablet. We zijn gisteren met de taxi naar het busstation gegaan, want dat slepen met die rugzakken proberen we zoveel mogelijk te vermijden. We laten de taxi eerst langs de pinautomaat rijden want in Tortuguero is er geen, ook geen bank, dus we gaan weer voor de jackpot 200.000, moet genoeg zijn en is het maximum bedrag dat je kan pinnen.
Op het busstation kunnen we gelijk een kaartje kopen, we stonden eerst netjes in een rij te wachten tot een meneer ons zegt dat er nog een loket is en daar staat niemand. We proppen ons weer in een te krappe bus met weinig beenruimte, hopelijk krijgen we niet iemand voor ons die zijn/haar stoel in de ligstand zet. Er komt een Nederlands stel voor ons zitten en die laten hun stoel netjes rechtop staan.

Nu toch maar weer met een computer het afmaken, want het 2e deel is niet opgeslagen.

We moeten 1x overstappen op een andere bus, maar die is zo vol, dat ik mijn plaats afsta voor een oude meneer. Als dank krijg ik wat eten aangeboden, het zit in een plastic zakje en het lijkt op gekookte aardappel en vlees, ik sla beleefd af. Net voordat we bij het eindpunt zijn spotten we nog een kaaiman. Dan stappen we over op de boot, moeten nog wel een ticket kopen, WJ gaat al in de rij staan bij het loket, ik loop naar de boot en informeer of we ook een ticket op de boot kunnen kopen, want dat zei onze ´reisgids´. Ik krijg een snauw, dat ik gewoon bij het loket een kaartje moet kopen, oke, het is al goed. We stappen op de boot en nog voor de 1e bocht wordt er al gezegd dat op de oever een krokodil ligt, fototoestel in de aanslag en ja hoor, hij ligt er inderdaad. Het is een mooie vaart naar Tortuguero. Als we bij de acco aankomen, krijgen we wat informatie van de dame van de receptie, ze vertelt dat de schildpadden niet meer nesten, maar dat er nog wel wat nesten uitkomen, dus we hebben kans om nog wat baby turtles te zien. We gooien onze spullen op de kamer neer en gaan gelijk naar het strand.
We lopen en we zoeken, echter geen nest dat uitkomt, wel veel sporen en veel eierschalen. We gaan even op een boomstronk zitten als er een local langs komt lopen en vraagt of we op zoek zijn naar baby turtles, ja zeggen wij en we staan op en lopen weer verder, maar houden hem wel in de gaten. Hij begint te graven, terwijl er toch overal wordt aangegeven geen nesten op te graven. Beetje vaag allemaal. We lopen door maar kijken af en toe door de verrekijker, dan komt er een ander groepje toeristen, die vanaf de boskant richting de zee lopen en foto´s maken, via de verrekijker kunnen we zien dat er inderdaad kleine turtles zijn. Ik ren die kant op, WJ wordt onderweg nog door een andere man aangesproken, die hem 2 babyturtles laat zien en voor hem los laat. Ik ben ondertussen bij de andere groep aangekomen en er zijn iets van 6 kleine schildpadjes die richting zee ploeteren.
Wij verdenken de locals ervan dat ze de turtles hebben gevangen en ze in hun broekzak hebben of zo en als er toeristen zijn ze een gat graven en er een paar loslaten. Er waren namelijk geen eierschalen te zien. Beetje een dubbel gevoel dus. Toch maken we veel foto´s en film van het ons voorgeschotelde schouwspel.
Terug in het dorp krijgen we een concert van de plaatselijke muziekkapel: ongeveer 300 prachtige zwarte vogels met "gouden staart" zingen ons luidkeels welkom in het dorp. We eten ´s avonds in het restaurant vis en vlees. Vis in cocossaus is heerlijk, vlees vet en taai.