Van 1e klas KLM tot Albert

Donderdag 22 nov
In het vliegtuig mogen we meteen de trap op naar de 1e klas, waar een stewardess onze jassen wil aannemen. Dat begrijpen we niet helemaal, er is toch genoeg ruimte in de bagageruimte voor een propje regenjas? Ook goed, we zitten nog niet en we krijgen een snack met champagne, wijn of jus. Clau neemt champagne, WJ jus. 2 stewardessen voor 12 passagiers, we krijgen alle aandacht. Als WJ bij de 2e ronde weer jus bestelt vraagt de stewardess of ik dat wel zeker weet? Ja, ik vind champagne nog steeds bocht. We krijgen een prive schermpje met keuze uit films, muziek, vluchtinfo, info over het eten enz. Alle NL-talige films zijn gemarkeerd als "bad language". Ik vraag in al mijn onschuld wat er mis is met Nederlands? Uitzicht over NL is prachtig, Schotland is als verwacht bewolkt en New York schuift duidelijk herkenbaar onder ons.
In Mexico zijn onze tassen intussen aangevuld met grachtenhuisjes, peper-en-zout-klompjes, kaneelsnoep en 2 toilettasjes. Douane geen probleem, vinden van de aansluitgate is lastiger. We moeten met het treintje over een soort 8-baanspoor naar terminal 2. Deze vlucht moeten we wel tussen het plebs zitten maar rond middernacht liggen we in een bed in een hotel in Merida. Het is dan al 7 uur 's morgens in NL.

Vrijdag 23 nov
Mooi hotel, met zwembad en lelijke schilderijen, allemaal van de zelfde vrouw met 1 doorlopende wenkbrauw. Ontbijt valt een beetje tegen, stokbrood met ei en 1 klein bakje papaja of meloen. We hadden ons verheugd op een overdosis vers fruit. De sap is aanmaaksap. We besluiten naar Celestun te gaan om flamingos te kijken. de 1,5 uur volgens de receptie is vooral nodig om Merida uit te komen. Daarna nog een uur. Een stoffig vissersdorpje waar Eduardo meteen een boottocht aanbiedt. Eerst eten we beiden een heerlijk visje met onze eerste Mexicaanse cerveza.
Na het eten stappen we naar Eduardo, die nog 3 toeristen heeft geronseld. We genieten vooraf al van al die pelikanen, fregatvogels en gieren. Schoenen uit, boot in en stuirerend naar de benzinepomp. de schipper spreekt helaas alleen Spaans, maar dat is een goeie oefening. Eerst vaart hij bijna een groep pelikanen en aalscholvers in, zodat we leuke kiekjes kunnen maken. Vervolgens stuiteren we langs de kust richting estuarium waar de flamingo's moeten zijn. Verder heeft de schipper nergens oog voor. Visarenden, reigers, gieren, duikende pelikanen, allemaal niet interessant. We sjezen verder en pas na 3x wijzen richting flamingo's maakt hij in volle vaart een scherpe bocht die kant op. In plaats van in een observatieboot zitten we echter in de vogel-wegjaag-boot. Binnen 3 minuten hebben we alle flamingos op 2 verschillende plaatsen weg laten vliegen en we kunnen weer verder. We suizen naar het mangrovebos, waar we ook even doorheen varen. Later meren we aan bij ee npier waarover je het bos 50 m in kan wandelen. We fotograferen 2 tijger-reigers en 10 min later sjezen we al terug naar af. Nu met tegenwind dus stuiteren we nog harder op en neer. Gratis hernia bijgeleverd (en ook niet fijn voor je klokkenspel trouwens). gelukkig gaat de telefoon preceis waar pelikanen het water in duiken op zoek naar vis. Daardoor houdt hij gas in, kunnen wij snel filmen, maar weldra is het gesprek voorbij en creeert de motor weer een prachtig zog achter de boot. We varen bijna een pelikaan over en verder hebben we ook alles wat kan bewegen weggejaagd.
Op de terugweg met de bus diverse omleidingen waardoor een touringcar in een dorp onmogelijke bochten moet maken in smalle straatjes. Diverse keren steken dus, maar 2 uur later zijn we weer in Merida.
Merida vinden we eigenlijk een vieze stinkstad, met zo veel verkeer dat je die lopend bij kan houden. De winkeltjes verkopen vooral eten en Chinees plastic.
We vinden een restaurant waar de ingang in de parkeergarage is. Goede recencies gelezen, maar van ons krijgen ze de eerste prijs voor snelheid. Onder lichte druk van de ober bestellen we ons maal en 2 minuten later .... TADAAAAH. Het hoofdgerecht. Nagerecht net zo snel, alleen het berekenen van de rekening kostte het meeste tijd.
Zaterdag 24 nov
Vanmorgen buskaartje kopen, intussen Merida bekijken en om 12 uur vertrek naar Mahahual. Van Merida vinden we alleen de markt leuk. De Mexicanen zijn allemaal echt alleraardigst maar wij kunnen verder geen charme ontdekken aan de stad. Via Felipe Carillo Puerto en Limones komen we aan bij... Travel In. Net voordat Albert (zo heet hij hier) 50 is geworden zijn we aangekomen. We worden hartelijk begroet en bieren lekker zijn verjaardag in, aangevuld met heerlijke garnaaltjes. Om 12 uur kunnen we de helft van onze lading overhandigen als meegebracht cadeautjes en om 1:20 uur gaan we ons bed in.