Van San Jose naar David
Door: WJ
Blijf op de hoogte en volg Claudia & WJ
28 December 2012 | Panama, David
Woensdag 19 december
Claudia heeft redelijk geslapen, de pillen en een warme douche helpen tegen koorts en keelpijn. Ontbijt is een gevecht. Plan van vandaag is auto inleveren en naar Panama met de bus. Eerst gaan we met de auto door San Jose om erachter te komen van welk busstation we moeten vertrekken. San Jose in de ochtendspits, nou, dan kan je beter gaan lopen. Afijn, we komen er om 8.30 uur achter dat er een rechtstreekse bus om 12 uur vertrekt naar David, de eerste stad die we willen aandoen in Panama. Anderhalf uur later zijn we de stad eindelijk uit. Eerst tanken, maar als je ze nodig hebt, kan je die tankstations nooit vinden. Dan naar de autowasstraat. Nou, dat is echt een van onze beste ervaringen hier. Als ze dat in Nederland hadden, zou mijn auto er een stuk beter uitzien. Daar ga je voor je plezier naar toe. We rijden naar binnen, gaan 2 jongens onze auto onderspuiten en soppen. Dan door zo'n droogmachine heen en dan begint het echte werk. We stappen uit de auto, rekenen af (5 dollar, inclusief was erop), er komt een groot betaalbewijs op de auto en wij mogen op een bankje toekijken. 5 jongens gaan te keer aan onze auto. Deurmatten worden eruit gehaald, gaan door de wasmachine, de auto wordt gestofzuigd, van binnen en buiten helemaal gepoetst en in de was en glim gezet. 20 minuten later nog een geurtje erin en voor wij weg mogen rijden krijgt de auto nog een inspectie van een strenge dame. Er moeten nog een paar vlekjes bijgepoetst worden. Dan worden we pas vrij gelaten en rijden naar de autoverhuur. We denken dat we die sneller hadden gevonden zonder hun plattegrondje.
Ze bekijken de auto en vinden hem in goede staat. Gelukkig hebben ze niet onderop gekeken, naar al die schuurplekken die erbij zijn gekomen. WJ vult eerst een tevredenheidsverklaring en dan presenteren ze de rekening. Laten we zeggen dat de verklaring een stuk slechter was uitgepakt als ze dit ritueel hadden omgedraaid. We moeten een "boete" betalen voor het een dag te vroeg inleveren van de auto. We hebben geen zin in weer een discussie van 3 uur en betalen. Een taxi brengt ons boven verwachting snel naar het busstation en om 10 voor 12 stappen we daar al uit. WJ racet naar de kaartjesverkoop en Claudia wordt nog even getild door de chauffeur, die misbruik maakt van onze plotselinge haast. Natuurlijk hebben we de bus niet gehaald, want kaartjesverkoop gaat niet zo snel in deze landen. We kunnen wel in een bus tot aan de grensplaats Paso Canoa. Die nemen we en we vertrekken om kwart over 1.
We komen om iets na zevenen aan in Paso Canoa. Het is al donker en het is ons niet duidelijk waar de grens nou precies is. WAT IS ALLES HIER SLECHT AANGEGEVEN!!!! We worden gewezen naar wat later blijkt de Panamese douane te zijn. Iedereen in de rij heeft officiele papieren behalve wij. Lang verhaal kort maken, de bus had ons afgezet tussen de 2 douanes in, dus we moesten eerst terug lopen naar de Costa Ricaanse douane voor exit stempels en papieren, dan heen naar de Panamese douane en dan op zoek naar een bus naar David. Het heeft ons allemaal bij elkaar bijna 2 uur gekost in de zinderende hitte en we zijn vriendelijk blijven lachen naar die ambtenaren die 1 loket open zetten terwijl er 4 anderen in het kantoor lopen te ijsberen.
De bus brengt ons vrij snel naar David waar we effe na 10 uur in een muf hotel aankomen. We weten nu nog niet dat het al effe na 11 uur is in Panama en vragen waar we nog wat kunnen eten. Nou, er is 1 tent 24 uur per dag open en dat is de Pio Pio. Mensen, er bestaat nog een klasse onder McDonalds en KFC en die heet Pio Pio. Ze hebben keus uit kip en kip, dus Claudia heeft kipfingers en WJ een borststuk. Allebei smaakt alleen maar naar gefrituurde paneermeel en de patat is koud en klef. De 7Up spoelt alles soepel door de slokdarm heen.
Claudia heeft redelijk geslapen, de pillen en een warme douche helpen tegen koorts en keelpijn. Ontbijt is een gevecht. Plan van vandaag is auto inleveren en naar Panama met de bus. Eerst gaan we met de auto door San Jose om erachter te komen van welk busstation we moeten vertrekken. San Jose in de ochtendspits, nou, dan kan je beter gaan lopen. Afijn, we komen er om 8.30 uur achter dat er een rechtstreekse bus om 12 uur vertrekt naar David, de eerste stad die we willen aandoen in Panama. Anderhalf uur later zijn we de stad eindelijk uit. Eerst tanken, maar als je ze nodig hebt, kan je die tankstations nooit vinden. Dan naar de autowasstraat. Nou, dat is echt een van onze beste ervaringen hier. Als ze dat in Nederland hadden, zou mijn auto er een stuk beter uitzien. Daar ga je voor je plezier naar toe. We rijden naar binnen, gaan 2 jongens onze auto onderspuiten en soppen. Dan door zo'n droogmachine heen en dan begint het echte werk. We stappen uit de auto, rekenen af (5 dollar, inclusief was erop), er komt een groot betaalbewijs op de auto en wij mogen op een bankje toekijken. 5 jongens gaan te keer aan onze auto. Deurmatten worden eruit gehaald, gaan door de wasmachine, de auto wordt gestofzuigd, van binnen en buiten helemaal gepoetst en in de was en glim gezet. 20 minuten later nog een geurtje erin en voor wij weg mogen rijden krijgt de auto nog een inspectie van een strenge dame. Er moeten nog een paar vlekjes bijgepoetst worden. Dan worden we pas vrij gelaten en rijden naar de autoverhuur. We denken dat we die sneller hadden gevonden zonder hun plattegrondje.
Ze bekijken de auto en vinden hem in goede staat. Gelukkig hebben ze niet onderop gekeken, naar al die schuurplekken die erbij zijn gekomen. WJ vult eerst een tevredenheidsverklaring en dan presenteren ze de rekening. Laten we zeggen dat de verklaring een stuk slechter was uitgepakt als ze dit ritueel hadden omgedraaid. We moeten een "boete" betalen voor het een dag te vroeg inleveren van de auto. We hebben geen zin in weer een discussie van 3 uur en betalen. Een taxi brengt ons boven verwachting snel naar het busstation en om 10 voor 12 stappen we daar al uit. WJ racet naar de kaartjesverkoop en Claudia wordt nog even getild door de chauffeur, die misbruik maakt van onze plotselinge haast. Natuurlijk hebben we de bus niet gehaald, want kaartjesverkoop gaat niet zo snel in deze landen. We kunnen wel in een bus tot aan de grensplaats Paso Canoa. Die nemen we en we vertrekken om kwart over 1.
We komen om iets na zevenen aan in Paso Canoa. Het is al donker en het is ons niet duidelijk waar de grens nou precies is. WAT IS ALLES HIER SLECHT AANGEGEVEN!!!! We worden gewezen naar wat later blijkt de Panamese douane te zijn. Iedereen in de rij heeft officiele papieren behalve wij. Lang verhaal kort maken, de bus had ons afgezet tussen de 2 douanes in, dus we moesten eerst terug lopen naar de Costa Ricaanse douane voor exit stempels en papieren, dan heen naar de Panamese douane en dan op zoek naar een bus naar David. Het heeft ons allemaal bij elkaar bijna 2 uur gekost in de zinderende hitte en we zijn vriendelijk blijven lachen naar die ambtenaren die 1 loket open zetten terwijl er 4 anderen in het kantoor lopen te ijsberen.
De bus brengt ons vrij snel naar David waar we effe na 10 uur in een muf hotel aankomen. We weten nu nog niet dat het al effe na 11 uur is in Panama en vragen waar we nog wat kunnen eten. Nou, er is 1 tent 24 uur per dag open en dat is de Pio Pio. Mensen, er bestaat nog een klasse onder McDonalds en KFC en die heet Pio Pio. Ze hebben keus uit kip en kip, dus Claudia heeft kipfingers en WJ een borststuk. Allebei smaakt alleen maar naar gefrituurde paneermeel en de patat is koud en klef. De 7Up spoelt alles soepel door de slokdarm heen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
