Van Flores naar Rio Dulce

Zondag 2 december
We gaan per tuctuc naar het busstation voor de bus naar Rio Dulce. Pinnen lukt niet met onze privepassen maar gelukkig biedt KAMCAT uitkomst. Stipt om 9 uur vertrekken we, maar ook deze chauffeur schijnt tijd te willen inhalen. Toeterend op de maat van de merengue muziek dirigeert hij alle voor hem rijdende verkeer de berm in en we komen lekker snel aan in Rio Dulce. Onderweg komen verkopers diverse handelswaar aanbieden, maar het meeste succes heeft de pillenverkoper. Eerst een heel lang verhaal over lintwormen en handen wassen en vervolgens verkoopt iezeker 10 (ontwormings?)pillen aan de passagiers. Rio Dulce is een vies dorp met 1 doorgaande weg vol met stilstaand toeterend verkeer en heel veel kraampjes aan beide zijden van de weg die nog meer voetgangers aantrekken. Op de gok lopen we 1 kant op in de hoop de rivier te vinden en ja hoor. De informatie ter plekke vertelt dat het door ons geselecteerde hotel Tortugal alleen per boot bereikbaar is en belt het hotel. We worden 5 minuten later opgepikt en gebracht bij een prachtig gelegen houten hotel op palen en palappadak (van palmblad).We slapen in een prachtige cabaña met voordeur in een torentje, houten krokodillen of dinos op de steunbalken en het badwater komt uit een leeuwenkop. We liggen aan de rand van een mangrove, waar je doorheen kan lopen over een houten pad op palen. We leveren al onze vuile was in en relaxen etend en drinken op het terras met uitzicht.
Maandag 3 december
Als je vroeg opstaat, heb je kans dat je lamantijnen (zeekoe) en dolfijnen voorbij ziet komen. Dus wij om half zes al op terras en pier. Natuurlijk niks gezien, maar het is wel mooi, zo stil. Genoeg tijd voor ontbijt en om 9:30 uur stappen we op de boot naar Livingston. Leuke tocht, waarbij we toeristen van zo mogelijk nog mooiere plekjes ophalen en langzaam varen bij het Spaanse fort en langs eilanden met aalscholvernesten, reigers, gieren en een zonnebadende leguaan en ook vaart minderen om de plaatselijke kindjes hun souvenirs te laten aanprijzen. We stoppen even bij de hot springs waar het water badwatertemperatuur is. Op het mooiste stuk, waar de oeverwanden steil omhoog gaan, komt de regen met bakken uit de hemel. Het dak van de boot biedt geen bescherming, alles regent naar binnen, maar gelukkig krijgen we een plastic zeil om onder te schuilen. We hebben 2,5 uur in Livingston, te kort om over te varen naar een schiereiland maar te lang voor Livingston alleen. De reis was in dit geval interessanter dan de bestemming. We eten wat, maar als de plaatselijke muzikanten oorverdovend restaurantmuziek komen spelen, is het mij genoeg geweest. We rekenen af, gelukkig is de regen voorbij en slenteren langzaam terug richting haven. Op de terugweg zijn ook 2 leukeNederlandse dames die toevallig ook naarTortugal gaan. We kletsen vanaf Livingston tot ver na het eten lekker bij met de eerste landgenoten na Albert tot nu toe.