Van KL naar Singapore
Door: CenWJ
Blijf op de hoogte en volg Claudia & WJ
23 Augustus 2017 | Singapore, Singapore
Vrijdag 18 augustus 2017
We vertrekken naar het zuidelijkste puntje van het Maleisisch schiereiland: Johor Bahru (JB). Singapore, onze eindbestemming, moet daarvandaan letterlijk in zicht zijn aan de overkant van het water. Tassen zijn gepakt, we krijgen vandaag ons wisselgeld van het hotel, dat we sinds gisteren tegoed hadden. Hier vindt men het handiger om wisselgeld eerst op te schrijven op een tegoedbon en de volgende dag uit te betalen dan direct uit te betalen. Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan?
De monorail naar KL Centraal levert ons als ervaren OV-reizigers geen enkel probleem op. We eten daar een heerlijke sandwich en WJ drinkt Capuccino in hetzelfde cafeetje als gisteren. Om een treinkaartje te kopen ga je eerst in een rij staan om een nummertje te trekken en je hebt je kont nog niet op een stoeltje of je mag je aan een balie melden. Een treinkaartje voor 350 km kost minder dan hiervandaan naar het vliegveld (!?). Op de vraag: "Hebben we gereserveerde stoelen?" is het antwoord: "Meld je om 11.30 uur bij gate B, daar brengen ze je verder". Gelukkig begrijpen Aziaten ons ook niet. We hebben een elektrische trein naar Gemas en stappen dan over op een dieselboemeltje naar JB. Alles bij elkaar een reis van 7 uur, exclusief wachttijd van 2 uur in KL.
We willen ons andere treinpasje weer inleveren, die kunnen we niet meer gebruiken. Claudia gaat op zoek naar de touch-'n-go infobalie, waar dat zou moeten kunnen, een andere winkel dan waar we hem gekocht hebben. Maar je kan de pas niet inleveren, wel met het tegoed waren kopen in diverse winkels. We hebben 7 Ringgit tegoed op 2 kaarten samen, dus Claudia koopt voor 20 Ringgit aan waren. Nee, dat kan niet, je kan alleen voor minder of precies het bedrag kopen, maar je kan niet zeggen 20-7=13 Ringgit contant en dan je kaarten inleveren. Dat zou namelijk handig zijn. Sterker, je kán je kaart niet inleveren, die moet je weg gooien...
In Johor Bahru informeren we naar treinen verder naar Singapore. Die zijn tot 4 uur verder vol geboekt. Bussen dan? Informeer in het volgende gebouw. In het volgende gebouw verdwalen we alleen maar en vinden geen informatiebalie over bussen naar Singapore, ondanks diverse keren vragen aan voorbijgangers. We proberen dat morgen wel. Nu eerst met de taxi naar ons hotel.
Zaterdag 19 augustus 2017
We willen eerst een tas met schone kleren en dan naar onze Mexicaanse vrienden in Singapore. Laundryservice via het hotel is ook hier onacceptabel duur, we vinden uiteindelijk 3 straten verderop een wasserij waar je zelf de machines kan bedienen. Iets over 12 uur checken we uit met 2 rugzakken vol met schone kleding en nemen we de taxi. Deze taxichauffeur geeft ons hele waardevolle informatie hoe met de bus in Singapore te komen. Hij zet ons af bij het busstation en de bus staat al klaar. Voor omgerekend 1 euro kunnen we samen naar zuid Singapore reizen. Je moet alleen 2x uitstappen en in een volgende bus instappen om langs de douaniers te komen. In Singapore hebben we de allertraagste rij, het duurt 5 kwartier voordat onze ambtenaar een rij van 17 mensen voor ons heeft weg gewerkt.
Weer terug in de bus die ons nog 20 km door Singapore verder brengt. WJ vindt een ATM in een nabij ziekenhuis en daarna lopen we naar een metrostation. Onderweg zien we iemand iets weg gooien in een openbare vuilnisbak. Nooit eerder gezien in Azië. Tegen 6 uur arriveren we eindelijk bij de Skyline Residence, een ongelooflijk luxe appartementencomplex met uitzicht op de haven, de golfbaan, het bos en op Sentosa eiland. Fabian en Jessica wonen op de 20e verdieping en we zitten meteen op het balkon bij te praten en drinken. Fabian wil heel graag WJ op sax zien en we kijken naar youtube filmpjes op breedbeeldscherm met Dolby surround geluid.
Hun bovenburen hebben ons vieren uitgenodigd voor het avondeten, de droogjes uiteraard ook voorzien van de natjes. Het is echt heerlijk eten, spekbolletjes gevuld met kastanjenoot, gevulde champignons, nanbrood met zelf gemaakte hummus, lasagne en tenslotte cupcakejes als dessert. Maar vooral ook géén rijst, géén kip en géén ei. Wij moeten nog wennen aan de enorme hoogte, maar Kim en Fabian leunen relaxt tegen de afscherming van het balkon en geven ons geruststellend vertrouwen in dit gebouw door aan te stippen dat het is gebouwd door een Chinese aannemer met voornamelijk Bengaalse bouwvakkers. En ze vertellen dat onlangs een Mexicaanse zo hard moest lachen dat ze van een balkon van dergelijke hoogte af was gevallen. We zien alle lichtjes van de raffinaderijen en andere havenactiviteiten als kerstboomverlichting aan gaan. Na het eten en drinken doen we nog een afzakkertje met Jessica en Fabian en wij slapen tot hun verbazing samen in één eenpersoonsbed. Ze hadden ons 2 slaapkamers aangeboden, maar dat vinden wij dus niet gezellig.
We vertrekken naar het zuidelijkste puntje van het Maleisisch schiereiland: Johor Bahru (JB). Singapore, onze eindbestemming, moet daarvandaan letterlijk in zicht zijn aan de overkant van het water. Tassen zijn gepakt, we krijgen vandaag ons wisselgeld van het hotel, dat we sinds gisteren tegoed hadden. Hier vindt men het handiger om wisselgeld eerst op te schrijven op een tegoedbon en de volgende dag uit te betalen dan direct uit te betalen. Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan?
De monorail naar KL Centraal levert ons als ervaren OV-reizigers geen enkel probleem op. We eten daar een heerlijke sandwich en WJ drinkt Capuccino in hetzelfde cafeetje als gisteren. Om een treinkaartje te kopen ga je eerst in een rij staan om een nummertje te trekken en je hebt je kont nog niet op een stoeltje of je mag je aan een balie melden. Een treinkaartje voor 350 km kost minder dan hiervandaan naar het vliegveld (!?). Op de vraag: "Hebben we gereserveerde stoelen?" is het antwoord: "Meld je om 11.30 uur bij gate B, daar brengen ze je verder". Gelukkig begrijpen Aziaten ons ook niet. We hebben een elektrische trein naar Gemas en stappen dan over op een dieselboemeltje naar JB. Alles bij elkaar een reis van 7 uur, exclusief wachttijd van 2 uur in KL.
We willen ons andere treinpasje weer inleveren, die kunnen we niet meer gebruiken. Claudia gaat op zoek naar de touch-'n-go infobalie, waar dat zou moeten kunnen, een andere winkel dan waar we hem gekocht hebben. Maar je kan de pas niet inleveren, wel met het tegoed waren kopen in diverse winkels. We hebben 7 Ringgit tegoed op 2 kaarten samen, dus Claudia koopt voor 20 Ringgit aan waren. Nee, dat kan niet, je kan alleen voor minder of precies het bedrag kopen, maar je kan niet zeggen 20-7=13 Ringgit contant en dan je kaarten inleveren. Dat zou namelijk handig zijn. Sterker, je kán je kaart niet inleveren, die moet je weg gooien...
In Johor Bahru informeren we naar treinen verder naar Singapore. Die zijn tot 4 uur verder vol geboekt. Bussen dan? Informeer in het volgende gebouw. In het volgende gebouw verdwalen we alleen maar en vinden geen informatiebalie over bussen naar Singapore, ondanks diverse keren vragen aan voorbijgangers. We proberen dat morgen wel. Nu eerst met de taxi naar ons hotel.
Zaterdag 19 augustus 2017
We willen eerst een tas met schone kleren en dan naar onze Mexicaanse vrienden in Singapore. Laundryservice via het hotel is ook hier onacceptabel duur, we vinden uiteindelijk 3 straten verderop een wasserij waar je zelf de machines kan bedienen. Iets over 12 uur checken we uit met 2 rugzakken vol met schone kleding en nemen we de taxi. Deze taxichauffeur geeft ons hele waardevolle informatie hoe met de bus in Singapore te komen. Hij zet ons af bij het busstation en de bus staat al klaar. Voor omgerekend 1 euro kunnen we samen naar zuid Singapore reizen. Je moet alleen 2x uitstappen en in een volgende bus instappen om langs de douaniers te komen. In Singapore hebben we de allertraagste rij, het duurt 5 kwartier voordat onze ambtenaar een rij van 17 mensen voor ons heeft weg gewerkt.
Weer terug in de bus die ons nog 20 km door Singapore verder brengt. WJ vindt een ATM in een nabij ziekenhuis en daarna lopen we naar een metrostation. Onderweg zien we iemand iets weg gooien in een openbare vuilnisbak. Nooit eerder gezien in Azië. Tegen 6 uur arriveren we eindelijk bij de Skyline Residence, een ongelooflijk luxe appartementencomplex met uitzicht op de haven, de golfbaan, het bos en op Sentosa eiland. Fabian en Jessica wonen op de 20e verdieping en we zitten meteen op het balkon bij te praten en drinken. Fabian wil heel graag WJ op sax zien en we kijken naar youtube filmpjes op breedbeeldscherm met Dolby surround geluid.
Hun bovenburen hebben ons vieren uitgenodigd voor het avondeten, de droogjes uiteraard ook voorzien van de natjes. Het is echt heerlijk eten, spekbolletjes gevuld met kastanjenoot, gevulde champignons, nanbrood met zelf gemaakte hummus, lasagne en tenslotte cupcakejes als dessert. Maar vooral ook géén rijst, géén kip en géén ei. Wij moeten nog wennen aan de enorme hoogte, maar Kim en Fabian leunen relaxt tegen de afscherming van het balkon en geven ons geruststellend vertrouwen in dit gebouw door aan te stippen dat het is gebouwd door een Chinese aannemer met voornamelijk Bengaalse bouwvakkers. En ze vertellen dat onlangs een Mexicaanse zo hard moest lachen dat ze van een balkon van dergelijke hoogte af was gevallen. We zien alle lichtjes van de raffinaderijen en andere havenactiviteiten als kerstboomverlichting aan gaan. Na het eten en drinken doen we nog een afzakkertje met Jessica en Fabian en wij slapen tot hun verbazing samen in één eenpersoonsbed. Ze hadden ons 2 slaapkamers aangeboden, maar dat vinden wij dus niet gezellig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
