Hongkong naar Hanoi

Bij de douane check zakken leeghalen en daar komt WJ er achter dat hij is vergeten zijn zakmes uit zijn broekzak te halen. We stoppen hem in een vakje van onze handbagage tas in de hoop we er doorheen komen, helaas...hij wordt gezien en we moeten hem inleveren. Dat is jammer want zo'n zakmes is erg handig.
Al met al was het een prettig verblijf in Hong Kong. We hebben ons nergens ongemakkelijk of onveilig gevoeld, mensen waren heel behulpzaam, weinig opdringerige verkopers.
We komen om ca. 1600 uur aan in Hanoi. Weer geen turbulentie, dronken of kotsende passagiers of schreeuwende babys onderweg. Vliegen wordt bijna saai. Natuurlijk weer eten aan boord. Wij delen een maaltijd, maar dat was ook al teveel na onze noodlesoep en nasi met varkensvet op het vliegveld in HK. We kunnen snel uit het vliegtuig en staan als een van de eersten bij de douane. Zo, we voelen ons al een beetje doorgewinterde reizigers. Maar de douane stuurt ons terug naar de visumaanvraagbalie aan de andere kant van de hal en daar sluiten we aan als 1 na laatste van het vliegtuig. De namen van passagiers worden 1 voor 1 afgeroepen, gelukkig ook met pasfoto in beeld, want wat ze nu weer maakten van Nijhuis is na alle variaties die we elders al hadden gehoord, toch weer onherkenbaar. Met visum worden we wel vriendelijk geholpen door de douane en we halen zo ongeveer de 2 laatste tassen van de band. Tourist informatie geeft hier minder bruikbare informatie. Ons hotel wordt met een cirkel van ongeveer 1 km diameter op een ongedetailleerd kaartje aangegeven. We kunnen het beste met de taxi. Nee, we willen met de bus. "Oke, dan bus 86 en dan alsnog een taxi." Maar onze info vertelt bus 7 of 17! "Maar die stopt niet op dit vliegveld". Goed, wij naar de bushalte waar bus 86 net weg rijdt. We worden meteen aan onze arm richting bus 17 getrokken. "Waar willen jullie heen?" Wij wijzen naar ons cirkeltje op de kaart. "Daar stopt deze bus." We stappen maar in en na een kwartier rijden we weg. Ook nu is de stad zo'n 50 minuten rijden. De rechterbaan van de snelweg is geheel "gereserveerd" voor brommers en scooters, op de middenbaan rijdt een auto 50 km/uur en onze chauffeur corrigeert het rijgedrag van medeweggebruikers elke 3 seconden met zijn toeter. We worden binnen onze 1km afgezet en gelukkig heeft Claudia via het internet van de bus een kaartje met routebeschrijving op haar telefoon, lang leve google maps! Hanoi is 1 kakofonie van toeters en motoren en hoe steek je hier in godsnaam een straat over? Je moet wel over straat want de stoep is hier de openbare parkeerplaats van scooters en brommers. High five bij de eerste grote oversteek en we hebben het al bijna door: onverschrokken oversteken bij groen licht en alleen reageren op toeters op minder dan 2 m afstand. Wandelen is hier een stuk spannender dan vliegen. We worden allerhartelijkst verwelkomd door hotelreceptie en ploffen snel neer in onze airconditioned kamer. Wel een beetje vreemd dat er een boterhamzakje over de rookmelder zit (die ging zeker te vaak af) en dat de wc ook doortrekt als wij allebei op bed liggen. Na een kouwe douche de stad in. Ons hotel is midden in de oude stad, dus ideaal als vertrekpunt. We gaan naar het meer, over de avondmarkt en gaan eten op straat. De klantenronselaar brengt ons drinken en de menukaart en blijft staan tot we hebben besteld. Dat laatste blijken ze overal in Hanoi te doen. Lekker in je eigen tempo een menu doorlezen bestaat hier niet. De salade is sla met wel heel veel koriander en munt, de verse komkommer kan je dippen in een soort allspices. Terug over de markt naar het meer waar live muziek wordt gespeeld. Bijzondere instrumenten, hele goeie muzikanten, maar bij het vierde nummer denken we allebei dat ze voor de vierde keer hetzelfde liedje spelen. Bij het verlaten van de voetgangerszone krijgt WJ de schrik van zijn leven. Toettoet! Kan net een brommer ontwijken die van om de hoek het voetgangersgebied in sjeest. Het is vandaag mooi geweest voor 1 dag.

Maandag 29 mei 2017
Heerlijk ontbijt met veel vers fruit. We lopen vandaag door de oude stad. De wegen zijn hier smaller en oversteken gaat ons redelijk af. Maar hoe smal het steegje ook is, er rijden toeterende brommers doorheen. Maar respect voor wat zij allemaal meenemen op een fiets of brommertje; stangen van 6m lang of met 4 op 1 brommer. Kan hierallemaal makkelijk. Heel veel winkeltjes. We drinken een "egg coffee" (de Vietnamese vorm van een capuccino, maar dan met opgeklopt ei) en enkele smoothies en lopen verder. Plotseling wordt naar WJs schoenen gewezen met "sir, sir look out, your shoe!" en een jongen wil met een dot lijm de zogenaamd loskomende zool vastlijmen. Lachend zeggen we dat er niets mis is met die schoenen en ze lachen terug. Deze truc zien we vaker. Wel proberen te belazeren, maar niet aandringen. Grappig, die Vietnamezen. We gaan zitten bij het meer en kopen uitvouwkaarten bij een straatverkoopster. Daarna gaan we over de brug van de opkomende zon naar de jadebergtempel. Maar eerst moet Claudia een overhemd aan, want haar schouders zijn te bloot. Korte broek is geen probleem. We kopen postzegels en een woordenboekje Vietnamees en gaan naar de "Franse wijk". Daar is een vreselijk warenhuis Franse stijl waar meer personeel dan klanten zijn. We lopen door naar het Operahuis om vervolgens te lunchen in een drukke bistro. Goed gevulde vissoep en biefstuksate. We lopen om het meer waar een man uit heel fijn bamboe kleine kunstwerkjes maakt, zoals een vol geladen fiets. Onwijs mooi maar te fragiel om mee te nemen. Claudia telt een nieuw record: 6 mensen op 1 brommer! Oke het is een moeder met 5 (wegbreng)kinderen maar hij telt. We gaan naar het waterpoppen theater. Uniek! Vanavond eten we in een vegetarisch restaurant, maar de meeste gerechten hebben gewoon vlees. Het lukt ons toch om deels vegetarisch te eten.

Dinsdag 30 mei 2017
Morgen willen we naar Sapa maar niet met een georganiseerde tour. Trein doet er 8 uur over maar op de website van de trein staat ook een bus die de reis in 6 uur doet. Voor weinig. Da's geregeld, maar dat kostte wel de ochtend. We nemen de fietsriksja naar het grote meer bij de rode rivier. We bezoeken een tempel en de botanische tuin en nemen een paar biertjes op een terras waar ze geen mineraal water hebben. De prijs is dan ook bespottelijk goedkoop. Bij de wc komt de afvoer van de wasbak uit in een prullenbak, die al overloopt, dus een hoop gespetter en gekletter toen ik de kraan open deed, snel weer dicht gedraaid, blijkt dus dat de afvoer niet is aangesloten, maar er een grote plastic prullenbak onder is gezet.....grappig. We lopen langs het mausoleum en nog wat officiele gebouwen. We eten bij Koto, een project voor kansarme jongeren. We zijn de enige, dus dat leidt tot iets te veel aandacht van onze leerlingober. Gelukkig verstaat Claudia zijn Engels wel, hij verstaat WJs Vietnamees zeker niet. We kopen een nieuw zakmes en wat eten voor onderweg in de bus en maken ons gereed voor een vroeg vertrek morgenochtend.