Bali 2

Dinsdag 1 augustus 2017
Na het ontbijt brengen we de vuile was naar de wasserij aan de overkant en gaan we de omgeving van ons hotel rustig verkennen. We lopen door enkele kruip-door-sluip-door steegjes richting strand. Daar aangekomen zien we naast de straatventers, of beter, strandventers dat met rode vlaggen de zee hier onbezwembaar is verklaard, wegens sterke stroming. We lopen een paar km richting Kuta. Dan zien we toch veel mensen in zee, vooral met surfplanken. WJ besluit om ook weer een lesje te wagen. En de vraagprijs is buiten verwachting goed. Niks vermoeiende onderhandelingen, gewoon de prijs noemen. In Costa Rica kreeg hij een plank die alleen maar naar beneden ging - dat noemen ze toch een zinker? Nou, dat klopte! - maar hier worden degelijke aanwijzingen gegeven en de plank is groot genoeg om een Willempie met volle gewicht te dragen. Zijn buikje wordt hier extra geaccentueerd dankzij een strak roze hemdje, dat alle leerlingen op deze surfschool dragen.

Eerst droog oefenen op het strand, dat gaat prima. Dan in de branding hetzelfde kunstje herhalen, maar dat valt toch tegen. 2 uur geploeter later heeft Claudia met moeite wat foto's met WJ boven de plank in plaats van eronder...

We lunchen op het strand en lopen terug naar Seminyak. WJ is te moe voor een tweede sessie en Claudia heeft om 5 uur een afspraak met een Nederlandse kapper. Claudia komt helemaal blij met een kort koppie terug want alle haren die in ongewenste richtingen stonden, zijn er nu af. Ze moet nu alleen niet meer verontwaardigd doen bij de volgende "mr mr.", want in Indonesië hebben de dames over het algemeen heel lang haar. Toch fijn zo'n Rob Peetoom salon op Bali. 's Avonds eten we verderop in de straat waar een zanger-gitarist een hele vermakelijke sessie neerzet.

Woensdag 2 augustus 2017
Was is schoon en gestreken, alleen zijn we weer 20 minuten bezig om alle labels uit onze eigen kleren te knippen. We gaan naar de meubelstraat waar we serieus vragen wat een holle boomstamtafel kost inclusief verscheping en concluderen dat dat een puur hypothetische gedachte was. Vervolgens besteden we het grootste deel van de middag aan vergeefse pogingen om vlucht naar en hotel in Komodo/Flores te boeken. Uiteindelijk bellen we onze bank en Sriwijaya Air (staat op Europese zwarte lijst, lezen we later...) om te vragen of we betaald hebben voor 2x dezelfde vlucht zonder bevestiging. We moeten het morgen maar op het vliegveld verder regelen.

We gaan naar het restaurant aan de overkant want daar is live muziek. Gezien de kwaliteit blijft het bij 1 drankje. Met de taxi naar Zappas verderop in Seminyak waar een volledige band speelt met een hele leuke gasttrompettist. Daar eten we onze buikjes vol aan een heerlijke rijsttafel.

Donderdag 3 augustus 2017
We hebben weer een auto met chauffeur via ons hotel geregeld maar niet eerder dan nadat onze kritische feedback was verwerkt. Deze chauffeur is wél flexibel en brengt ons naar alle gewenste bestemmingen die we op het laatste moment bedenken. Om te beginnen op het vliegveld. Komodo (of eigenlijk Flores) is vol geboekt maar we kunnen morgen wel naar Papua vliegen. We boeken en slikken even dat we nog heel veel moeten voorbereiden in de komende 24 uur. Normale mensen boeken zo'n reis 6 maanden vooraf bij een gespecialiseerd reisbureau, want we willen naar het einde van de wereld: Raja Ampat en Cenderawasih baai. Voorlopig zullen we waarschijnlijk slecht bereikbaar zijn. We zien het wel.

We rijden verder naar Nusa Dua, waar heel veel Chinezen zich vermaken met water boarding, parasailing, flyfishing luchtbed, donut boat, banana boat, jetski. Allerlei "activiteiten" (je doet zelf niks, behalve je vast houden), waar de zee van gaat kolken. We kijken op het zuidelijkste punt van Bali vanaf een hoge klif naar de zee en lopen 330 treden af naar het strand en de ondiepe grotten. De straatverkoopsters zijn hier zo irritant en zelfs handtastelijk dat ze ons overtuigen dat we hier snel weer weg moeten.

Daarna gaan we naar Uluwatu, waar ook een apenrots is bij een tempel. De apen stelen hier je zonnebril, slippers, hoed, waterfles. Ook hier is het IQ van de bezoekers beduidend lager dan die van de apen. We zien geen surfers op spectaculaire golven, waarop we een beetje hadden gehoopt. We bezoeken een koffie- en theeproducent, waar we een proeverijtje doen van 15 uiteenlopende smaken.

De entree van een openluchtpark vinden we te duur, dus daarna gaan we Jimbaran voor een romantisch vis-diner op het strand bij de ondergaande zon. Het is een beetje vergelijkbaar met Zanzibar 13 jaar geleden. Een heel klein beetje, want in Zanzibar waren er 10 tafels op een schoon strand en hadden we een vuurrode zonsondergang. Hier delen we het strand met meer dan 500 andere tafels en er is veel bewolking aan de horizon. Andere details zoals een schoon of heel tafellaken zullen we maar niet benoemen. Binnen spelen 2 muzikanten live de typisch Balinese zenuwenmuziek van ons ontbijt en een terrasje verder wordt een typisch Balinees dansje opgevoerd.

Ook nu is er weer een Ikea ballenballen aktie en komt onze chauf na 3x omroepen aan lopen. Hij zat even op de WC. De 15 km terug naar Villa Bunga kosten ons nog meer dan anderhalf uur dus we belonen de overuren van onze chauffeur met een ruime fooi. Tijd om contact op te nemen met Raja Ampat!

Vrijdag 4 augustus 2017
We hebben nog geen antwoord vanuit Raja Ampat op ons verzoek om overnachting en informatie hoe we daar kunnen komen. We besluiten enkele nachten via booking.com te reserveren. Vanmiddag vliegen we om 17.30 uur vanuit Bali naar Sulawesi. Morgenochtend vliegen we om 3 uur verder naar Sorong. Daarvandaan weten we het nog niet...