Papua 3
Door: CenWJ
Blijf op de hoogte en volg Claudia & WJ
13 Augustus 2017 | Indonesië, Waisai
Donderdag 10 augustus 2017
Tassen zijn gepakt en de snorkelboot van Scuba Republic legt stipt om 8 uur aan om ons viertjes mee te nemen. We worden nog uitgezwaaid door de Italianen vanuit de deur van hun huisje op het water. Vandaag gaan we op zoek naar groot wild in de zee. Als Claudia haar duikschoentje aan wil passen voelt het wat raar en schrikt ze zich wild als ze haar hand in de schoen stopt en er een gekko uit haalt die spartelend wegspringt. Esni is mee gekomen als tolk, maar Jan Jaap kan gewoon Indonesisch spreken.
Nelis is ook mee. Hij ligt het eerste half uur alleen maar op het voordek te slapen. Maar als we het water in gaan, verandert hij in een vis. We zijn helemaal versteld wat hij allemaal ziet en aanwijst door 'effe' naar 10 meter diepte te duiken, op de zeebodem te liggen en op zijn dooie gemakkie een vis aan te wijzen die zo goed gecamoufleerd is, dat wij zelfs met Nelis wijsvinger op 5 cm afstand van de "Crocodile fish" deze met moeite kunnen onderscheiden. Nelis neemt GoPro ook naar beneden en fotografeert de vis vanaf een paar cm afstand. Hij toont ons octopussen, een kreeft, spot de haaien lang voordat wij iets in de verte kunnen zien aankomen en we realiseren ons dat we tot nu toe als blinde paarden van de zee hebben genoten. Tussen het snorkelen in gaat Nelis weer terug in slaapmodus.
We snorkelen op 4 verschillende locaties en zien hele scholen van tot wel 50 "bumpheads", we zien white tip en black tip haaien, heel veel schildpadden - nu nóg dichterbij dan ooit tevoren - en ongelooflijk veel meer vissen van serieuze proporties. Op de tweede snorkelplek wordt Nelis ineens aangevallen door een tiger triggerfish. Dan is Nelis niet meer zo relaxt en later toont hij een bloedende wond op zijn elleboog waar hij inderdaad dwars door zijn pak heen is gebeten. We lachen er hard om, maar we zijn wel veel meer op onze hoede vanaf nu.
De lunch is een heerlijke afwisseling na 4 dagen Alter Native. Onder de vlonder zijn ongelofelijke hoeveelheden grote vissen en daar snorkelen we even later tussen. Later leggen we ook even aan bij ons posterbehang (floating sand) waar we eerder deze week al waren geweest. Alleen nu komen er donkere wolken aan. De laatste snorkellocatie slaan we af en varen door de regen terug naar AlterNative om onze tassen op te halen. Daar is de Cuscus alweer zichtbaar, slapend in een van de bomen. Dan gaan we naar Scuba Republic waar we realiseren dat alles een stuk luxer kan voor hetzelfde geld. We hebben een eigen douche en wc, een eigen hangmat, airco en fan, er komt een goeie straal uit de douche, verse handdoeken op een goed bed en we krijgen met zijn vieren over de hele avond de biervoorraad niet op.
Het kost enige moeite om met de Leiderdorpers gezamenlijke kennissen te vinden, totdat Claudia's vader wordt genoemd. Jan Jaap heeft juist twee maanden geleden een zeldzame hagedis gevonden in Sumatra en daarover enige keren contact gehad met Marinus Hoogmoed die in Brazilië woont. Verder schijnen we toch binnen 5 km in verschillende werelden te leven. We eten heerlijk met de Italiaanse gasten van deze homestay en kunnen compleet verzadigd naar bed.
Vrijdag 11 augustus 2017
We hebben besloten om te proberen in Komodo te komen, maar internet is hier is zo traag, als het er al is, dus dat stellen we uit tot we in Sorong zijn. We ontbijten met de Leiderdorpers en bekijken wat foto's van GoPro. GoPro had weer eens kuren gisteren, dus de crocodile fish is waarschijnlijk niet gelukt. Of we kunnen op de foto weer de vis niet onderscheiden. Misschien Nelis vragen om mee te kijken...
We delen een auto naar de haven met familie van Esni en varen met de veerboot van 14 uur terug naar Sorong. Vlak voor Sorong spot WJ nog een groep dolfijnen, maar hij is zo onhandig om zijn telefoon een minuut lang op stand foto in plaats van stand film op de dolfijnen te richten. Geen bewijs dus. Aangekomen in Sorong krijgt elke blanke al in de boot en later op de kade keihard "taxi taxi!" in zijn oor gebruld, alsof je dan eerder geneigd bent om met betreffende persoon een deal te sluiten.
We delen ook hier weer een auto en wij stappen bij Fave hotel uit. Na een heerlijke douche hebben we samen meer dan 100 emails te verwerken. De vakantie lijkt voorbij in Nederland en de spamverspreiders zijn ook weer actief. We besteden zeker 3 uur aan het vinden van een mogelijkheid om in Komodo te komen. Een toertje boeken en overnachting is geen probleem, maar een vlucht naar Labuan Bajo lukt maar niet. Alles is vol. We boeken voor morgen een vlucht naar Bali, kunnen we nog hopen op een No Show op het vliegveld. Verder loopt er een verzoek in verwerking via een website voor het laatste stukje van Denpasar (Bali) naar Labuan Bajo (Flores).
Jessica en Fabian (the Mexicans) zitten in hetzelfde hotel, maar Fabian heeft een zakendiner. We eten en drinken heerlijk samen met Jessica in een naburig restaurant dat zij had uitgekozen. Velen zijn verbaasd over onze wijze van plannen. Voor ons is het prettig om steeds weer een verrassing in petto te hebben door zo weinig mogelijk van te voren vast te leggen. Meestal lukt het, soms niet. Met planning waren we waarschijnlijk nooit naar Papua gegaan. Nu gaan we de uitdaging Flores voor de tweede keer aan.
Zaterdag 12 augustus 2017
Claudia bestelt scrambled egg bij de man achter het vuur. Dat hebben ze niet, wel omelet... We verbazen ons niet meer. Claudia neemt omelet, WJ eet in zijn eentje bijna de hele voorraad cornflakes weg. Lekker hoor, weer eens wat anders. We pakken de tassen en gaan 's morgens met zo'n geel barrelbusje naar het vliegveld 1 km verder. Daar vragen we bij alle maatschappijen om een ticket naar Labuan Bajo. Alles is uitverkocht of, zoals eentje het vertaalde voor ons: full....shit!
Daarna is het 4 uur wachten op ons vliegtuig. We snukken de tijd weg. We vliegen nu Batik Air en Lion Air via Makassar naar Denpasar.
Tassen zijn gepakt en de snorkelboot van Scuba Republic legt stipt om 8 uur aan om ons viertjes mee te nemen. We worden nog uitgezwaaid door de Italianen vanuit de deur van hun huisje op het water. Vandaag gaan we op zoek naar groot wild in de zee. Als Claudia haar duikschoentje aan wil passen voelt het wat raar en schrikt ze zich wild als ze haar hand in de schoen stopt en er een gekko uit haalt die spartelend wegspringt. Esni is mee gekomen als tolk, maar Jan Jaap kan gewoon Indonesisch spreken.
Nelis is ook mee. Hij ligt het eerste half uur alleen maar op het voordek te slapen. Maar als we het water in gaan, verandert hij in een vis. We zijn helemaal versteld wat hij allemaal ziet en aanwijst door 'effe' naar 10 meter diepte te duiken, op de zeebodem te liggen en op zijn dooie gemakkie een vis aan te wijzen die zo goed gecamoufleerd is, dat wij zelfs met Nelis wijsvinger op 5 cm afstand van de "Crocodile fish" deze met moeite kunnen onderscheiden. Nelis neemt GoPro ook naar beneden en fotografeert de vis vanaf een paar cm afstand. Hij toont ons octopussen, een kreeft, spot de haaien lang voordat wij iets in de verte kunnen zien aankomen en we realiseren ons dat we tot nu toe als blinde paarden van de zee hebben genoten. Tussen het snorkelen in gaat Nelis weer terug in slaapmodus.
We snorkelen op 4 verschillende locaties en zien hele scholen van tot wel 50 "bumpheads", we zien white tip en black tip haaien, heel veel schildpadden - nu nóg dichterbij dan ooit tevoren - en ongelooflijk veel meer vissen van serieuze proporties. Op de tweede snorkelplek wordt Nelis ineens aangevallen door een tiger triggerfish. Dan is Nelis niet meer zo relaxt en later toont hij een bloedende wond op zijn elleboog waar hij inderdaad dwars door zijn pak heen is gebeten. We lachen er hard om, maar we zijn wel veel meer op onze hoede vanaf nu.
De lunch is een heerlijke afwisseling na 4 dagen Alter Native. Onder de vlonder zijn ongelofelijke hoeveelheden grote vissen en daar snorkelen we even later tussen. Later leggen we ook even aan bij ons posterbehang (floating sand) waar we eerder deze week al waren geweest. Alleen nu komen er donkere wolken aan. De laatste snorkellocatie slaan we af en varen door de regen terug naar AlterNative om onze tassen op te halen. Daar is de Cuscus alweer zichtbaar, slapend in een van de bomen. Dan gaan we naar Scuba Republic waar we realiseren dat alles een stuk luxer kan voor hetzelfde geld. We hebben een eigen douche en wc, een eigen hangmat, airco en fan, er komt een goeie straal uit de douche, verse handdoeken op een goed bed en we krijgen met zijn vieren over de hele avond de biervoorraad niet op.
Het kost enige moeite om met de Leiderdorpers gezamenlijke kennissen te vinden, totdat Claudia's vader wordt genoemd. Jan Jaap heeft juist twee maanden geleden een zeldzame hagedis gevonden in Sumatra en daarover enige keren contact gehad met Marinus Hoogmoed die in Brazilië woont. Verder schijnen we toch binnen 5 km in verschillende werelden te leven. We eten heerlijk met de Italiaanse gasten van deze homestay en kunnen compleet verzadigd naar bed.
Vrijdag 11 augustus 2017
We hebben besloten om te proberen in Komodo te komen, maar internet is hier is zo traag, als het er al is, dus dat stellen we uit tot we in Sorong zijn. We ontbijten met de Leiderdorpers en bekijken wat foto's van GoPro. GoPro had weer eens kuren gisteren, dus de crocodile fish is waarschijnlijk niet gelukt. Of we kunnen op de foto weer de vis niet onderscheiden. Misschien Nelis vragen om mee te kijken...
We delen een auto naar de haven met familie van Esni en varen met de veerboot van 14 uur terug naar Sorong. Vlak voor Sorong spot WJ nog een groep dolfijnen, maar hij is zo onhandig om zijn telefoon een minuut lang op stand foto in plaats van stand film op de dolfijnen te richten. Geen bewijs dus. Aangekomen in Sorong krijgt elke blanke al in de boot en later op de kade keihard "taxi taxi!" in zijn oor gebruld, alsof je dan eerder geneigd bent om met betreffende persoon een deal te sluiten.
We delen ook hier weer een auto en wij stappen bij Fave hotel uit. Na een heerlijke douche hebben we samen meer dan 100 emails te verwerken. De vakantie lijkt voorbij in Nederland en de spamverspreiders zijn ook weer actief. We besteden zeker 3 uur aan het vinden van een mogelijkheid om in Komodo te komen. Een toertje boeken en overnachting is geen probleem, maar een vlucht naar Labuan Bajo lukt maar niet. Alles is vol. We boeken voor morgen een vlucht naar Bali, kunnen we nog hopen op een No Show op het vliegveld. Verder loopt er een verzoek in verwerking via een website voor het laatste stukje van Denpasar (Bali) naar Labuan Bajo (Flores).
Jessica en Fabian (the Mexicans) zitten in hetzelfde hotel, maar Fabian heeft een zakendiner. We eten en drinken heerlijk samen met Jessica in een naburig restaurant dat zij had uitgekozen. Velen zijn verbaasd over onze wijze van plannen. Voor ons is het prettig om steeds weer een verrassing in petto te hebben door zo weinig mogelijk van te voren vast te leggen. Meestal lukt het, soms niet. Met planning waren we waarschijnlijk nooit naar Papua gegaan. Nu gaan we de uitdaging Flores voor de tweede keer aan.
Zaterdag 12 augustus 2017
Claudia bestelt scrambled egg bij de man achter het vuur. Dat hebben ze niet, wel omelet... We verbazen ons niet meer. Claudia neemt omelet, WJ eet in zijn eentje bijna de hele voorraad cornflakes weg. Lekker hoor, weer eens wat anders. We pakken de tassen en gaan 's morgens met zo'n geel barrelbusje naar het vliegveld 1 km verder. Daar vragen we bij alle maatschappijen om een ticket naar Labuan Bajo. Alles is uitverkocht of, zoals eentje het vertaalde voor ons: full....shit!
Daarna is het 4 uur wachten op ons vliegtuig. We snukken de tijd weg. We vliegen nu Batik Air en Lion Air via Makassar naar Denpasar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
