Papua 2

Maandag 7 augustus 2017
Vandaag doen we met zijn zessen een toertje naar Piaynemo. We worden door de voltallige familie Alter Native uitgezwaaid, maar na 50 meter is er al motorpech. Dit is een andere boot, met 2 buitenboordmotoren maar we hadden niet verwacht dat we nú al The Police moesten zingen. De zwager van de eigenaar, Josef, heeft een gitaar mee en hij kan 1 Engelstalig nummer: "My Bonnie is over the ocean". Lang verhaal kort, we hebben My Bonnie een keer of 20 mogen mee zingen en wat Josef betreft, was 40x ook leuk geweest. Wij hebben niet uitgezocht wat we voor vandaag kunnen verwachten, gaan gewoon met de flow. Piaynemo is ook zo'n uitzichtspunt, zo mogelijk nóg mooier dan gisteren. Hier zijn de eilandjes zo gegroepeerd dat ze samen de licht turquoise zee in een stervorm snijden. Josef gaat tot grote schrik van alle westerlingen op het hoogste punt bovenop de reling staan voor een leuke pose foto met gitaar. Hij staat, zonder overdrijven, boven een afgrond van 25 meter recht naar beneden, zijn reactie op onze paniek: "Don't worry, I'm balanced".

We varen verder (of beter: terug) naar Arborek waar we lunch krijgen geserveerd en vervolgens gaan snorkelen. Mauro, de Italiaanse professor, snijdt zijn beide knieën aan een rots of koraal open en Josef gebruikt geplette kokospalmblad om het bloed te laten stollen. Weer wat geleerd. De hoeveelheden vis zijn hier ongekend en we zien 2 haaien (white tip shark) van ruim een meter lang.

Vervolgens varen we naar een zandbank midden in de zee floating sand, vlak naast het eiland Kri. Dit geeft een plaatje dat iedereen wel als posterbehang in de slaapkamer wil. Onbewoond eiland met van palmen voorzien zandstrand op de achtergrond en alle tinten turquoise daarvoor: 50 shades of blue. Wij staan op een zandbank midden in de zee. We gaan op een volgende locatie nog 1x snorkelen en varen zonder enige motorstrubbelingen terug naar ons verblijf.

Hier zijn 2 Nederlanders gearriveerd: Jan Jaap en Marijke. Zij zijn vogelaars uit Leiderdorp, we wonen dus hemelsbreed nog geen 4 km van elkaar, hoewel, Jan Jaap woont en werkt al 10 jaar in Jakarta. Zij werden vanmiddag verwelkomd door een groep van ongeveer 15 dolfijnen, waarvoor wij 3 uur lang vergeefs over zee hebben getuurd. WJ's rugzak is nog steeds in Sorong. Vergeten op het vliegtuig te zetten. Nou, die ene onderbroek kan ook nog wel achterstevorenbinnenstebuiten hoor. We willen het allemaal niet horen. We nemen nog 1 duik in zee voordat we douchen en eten. WJ mag een T shirt, een onderbroek en sandalen lenen van Timon.

Vlak na het eten is er wat opwinding bij een boom, we gaan er met zijn allen onder staan en zien daar een Cuscus (een soort buideldier) in de boom wat vruchten eten. Zaklampen erop en een paar foto's maken. Wat is de natuur nog uniek hier.

Dinsdag 8 augustus 2017
De oude man van het kamp sleept 's morgens vroeg een Gold spotted tree lizard (Soa Soa) aan zijn staart het kamp binnen. Naar zeggen dood gebeten door een hond. We kijken geïnteresseerd en kunnen inderdaad niks voor het arme beest betekenen. Vandaag wordt een hele rustige dag, niemand gaat een toertje doen. Het ontbreken van WJ's rugzak weerhoudt ons ervan om verder te gaan of verdere plannen te maken. We proberen contact te krijgen met de volgende homestay om te annuleren en boeken hier nog 2 nachtjes bij. Het valt niet mee om daarmee een verbinding te creëren. Ook Timon en zijn vrouw Helga bellen totdat er één contact heeft. We snorkelen wat vanaf ons strand en zien hier al een grote variatie kleurenpracht in het koraal. Verder kletsen we wat met Mauro en Monica en de Mexicanen Fabian en Jessica. Fabian is manager bij DHL van heel Azië en de Pacific en Jessica heeft een aantal horecagelegenheden opgezet. Zij wonen alle vier in Singapore, dus we hebben al een slaapadres voor onze laatste 4 nachtjes. Jan Jaap adviseert Jakarta wat te doen tegen de huidige verzakking van 10 tot 15 cm per jaar (!), dat wordt veroorzaakt door het ongelimiteerd verbruik van grondwater aldaar en Marijke is lerares biologie in Nederland. Aan het eind van de dag is eindelijk WJ's rugzak met schone onderbroeken terecht.

Woensdag 9 augustus 2017
De Nederlanders hebben een toertje geregeld naar de paradijsvogels. Om 5 uur stappen we achterop de pickup auto en stuiteren we met z'n zessen totdat de auto niet verder kan. De laatste 2 km moeten we omhoog lopen. We arriveren bij een bankje waarop we moeten gaan zitten. Het is net een minitheatertje, want je zit en kijkt naar het "podium", een stukje grond van 2 meter diameter. Het wordt langzaam licht en volgens het programma moet de paradijsvogel tussen 6.30 en 7.00 uur aanvangen met een optreden. Alleen wordt er vandaag gestaakt. Teleurgesteld gaan we op zoek naar een andere paradijsvogel, die volgens programma ook later in de ochtend optredens geeft. We lopen naar een andere plek en raken onderweg één van de twee gidsen en de 2 Italianen kwijt. We zitten weer op een bankje, maar nu onder een zeil, waarin kijkgaatjes zijn gesneden, net te klein voor de enorme telelens van Jan Jaap. Ook hier blijken de vogelvakbonden een staking te hebben georganiseerd. Mauro en Monica zien we weer en zij hebben elders natuurlijk wel enkele vrouwtjes en 1 mannetje gezien. Geen dansuitvoering maar een beter resultaat dan wij. Vanaf de weg zien we nog een vrouwtje en enkele kaketoes, maar voor een vogelwandeling was het een schamele oogst.

De Mexicanen vertrekken na de lunch en krijgen een stuk Papuart kunst mee. Fabian had een mooie tak gegeven aan Josef en Josef heeft deze met kokospalmvezel opgeleukt tot een soort Bansai boompje. 's Middags snorkelen we wat en dan huren we een brommertje om naar Waisai "stad" (2 straten in de lengte en 3 straten daar dwars op) te gaan. Onderweg regent het, we zien enkele brommertjes schuilen en wij hebben de hele weg voor onszelf. Dat is wel fijn want de weg is berg op en berg af, soms zo steil dat we een "aanloopje" moeten nemen en zovermogelijk naarviren hangen om het te halen. WJ moet 2x de berg op lopen omdat we hetniet halen. Het is alweer droog als we in Waisai aankomen. We slaan wat koud bier in voor ons resort, want Timon blijft beweren dat het bier op het hele eiland op is. Dan zoeken we het kantoor voor toeristinformatie. We concluderen dat het nu niet het seizoen is voor mantas en walvishaaien in Papua.

Op de terugweg informeren we bij Scuba Republic naar toertjes en overnachtingsmogelijkheden. Bij de resort aangekomen wordt met enige gène verteld dat de dolfijnen weer voorbij zijn gekomen. Het getoonde videobewijs kan ons echter niet overtuigen dat die golfjes ook dolfijnen zijn geweest. 's Avonds besluiten we samen met Jan Jaap en Marijke voor morgen een snorkeltoer te boeken en een volgende overnachting bij Scuba Republic. Timon blijft vaag over of hij ruimte heeft of vol geboekt is en wij zoeken zekerheid. We nemen alvast afscheid van Mauro en Monica want morgenochtend worden we opgepikt voordat zij over het algemeen wakker zijn.