Kinabatangan

Woensdag 5 juli 2017
We hebben nog maar 1 reactie ontvangen van touroperators op ons offerteverzoek voor 3 dagen Deramakot. En voor die prijs kunnen we een week op de wintersport. We doen een 2e oproep bij de andere touroperators, maar nu via hun website. Hierop krijgen we snel 1 reactie met een prijs waarvoor we 2 weken op de wintersport kunnen.

We eten crackertjes met kaas als ontbijt. Daarna pakken we de tassen en rijden we richting de Kinabatangan rivier. We hebben daar 2 nachtjes geboekt en gaan daar enkele toertjes doen. De afstandsbediening van ons autootje is op, hopelijk het alarm ook. We moeten dus gewoon de sleutel in de deur doen voor het openen en sluiten, net als thuis en de elektrische ramen hebben ook dezelfde kuren als onze eigen volkswagentjes. Gaan wat stroef en binnenkort zullen we het raam zelf omhoog moeten trekken om te sluiten. Briljante uitvinding, elektrische ramen... Ons stuur heeft ook een beetje speling en de stoelen zijn niet gemaakt voor lange zitten. Je moet echt geconcentreerd rijden in deze Proton (Maleisisch topmerk) op wegen met behoorlijke gaten in het asfalt en dat maakt auto rijden best vermoeiend. Toch is Maleisie volgens de reisgidsen een paradijs voor autorijders, vergeleken met alle andere Aziatische landen.

We rijden langs eindeloze palmplantages waar de palmen met militaire precisie in rijtjes van 1000 zijn geplant. Tot zo ver het oog reikt. Met enige regelmaat zie je een bruine hoop op de weg liggen. Lijkt wel een luiaard, maar het zijn onderdelen (vruchten?) van een palm. Er liggen wel veel voornamelijk honden, maar ook slangen en hagedissen of varanen dood langs de weg.

Onderweg stoppen we nog bij een grot, die bekend staat om de eetbare zwaluwnesten die met gevaar voor eigen leven door locals op lange touwladders worden geoogst. Er zijn hier ook ontelbaar veel vleermuizen en kakkerlakken. Het pad er naar toe is wel leuk. We zien eekhoorntjes en vogels, waaronder de neushoornvogel en we horen allerlei oerwoudgeluiden.

Bij de grot aangekomen komt er een geur van stront en rottend fruit op ons af. We komen binnen en zien enkele grote hopen vleermuis- / zwaluwstront waar een hagedis over wandelt en die stront wordt tijdens ons bezoek actief aangevuld. Het miezert vleermuispoep, zullen we maar zeggen. De vlonder waarop we lopen is bezaaid met kakkerlakken die gelukkig banger zijn voor ons dan omgekeerd. Hoewel...... Het ziet er allemaal wat luguber uit. Het is echt te smerig! Getverdegetver! Ranzig! We nemen enkele foto's van diverse openingen waar het licht mooi binnen schijnt, maar vluchten snel weer naar buiten voordat we zelf de geur van deze grot overnemen. Wij eten als delicatesse wel wat anders dan een mengsel van zwaluwspeeksel en zwaluwveren.

Door naar onze lodge langs de Kinabatangan rivier. We komen aan bij de oever en willen bellen om opgepikt te worden. Er is alleen geen bereik hier, hadden we nog niet op geanticipeerd. Dus moeten we iets terug rijden richting het dorpje. We worden 2 minuten na ons telefoontje al aan de oever opgepikt en varen naar de sunshine lodge schuin aan de overkant. We zijn de komende 2 dagen helemaal van de wereld, geen telefoon, geen internet. We zitten hier midden in het oerwoud. Heerlijk!

We worden snel naar ons huisje op palen begeleid. Er is hier, behalve 2 eenpersoonsbedden geen enkel meubel in een veel te ruime kamer en een te krappe badkamer. Hadden ze die verhoudingen bewust zo bedacht? Hier douche je letterlijk over de wc heen. Het lijkt wel een douche en bidet in een. Even opfrissen, lunchen en wat toertjes bespreken voor vandaag en morgen. Verder hangen we de klamboe alvast even over onze bedden. Nou, even? Wij zetten onze tent doorgaans sneller op.

Om 4 uur varen we stroomafwaarts. Er zijn ook nog 3 Engelse meisjes, zij wonen in Dubai en werken als flight attendants bij Emirates. Zij zijn nu al in meer landen geweest dan wij. We zien binnen enkele minuten al een orang oetan moeder met jong. Daarna heel veel apen, 2 soorten makaken en de neusaap. De neusaap wordt hier ook "Dutch monkey" genoemd. Wij Nederlanders zijn hier dus bekend om onze enorme neuzen. We zien nog enkele neushoornvogels en een soort kiekendief of wouw ("kite" in het Engels). Onderweg kregen we nog koffie of thee met crackertjes aangeboden. De koffie loste helemaal niet goed op, noem het maar eetbare koffie.

Na het avondeten varen we in het donker stroomopwaarts voor de night-cruise. Het is ongelofelijk wat onze gids met een zaklamp spot en benoemt voordat wij ook maar iets hebben gezien. Sommige beesten zien we zelfs niet nadat hij ze heeft aangewezen en verblind met zijn spotlicht. We zien enkele kleine krokodillen, een ijsvogel, 3 uilen, diverse makaken en onze gids heeft ook 3 minuten op een zeldzame "clouded leopard" geschenen, maar wij zagen hem nog steeds niet. Onze schipper heeft, zodra hij aan boord stapt, last van een combinatie van rokershoest en bronchitus en rochelt zijn onsmakelijke geluiden naar hartelust. Zodra hij weer aan land is, is alles weer over. Kortom, het was een mooie nachttoer.

Donderdag 6 juli 2017
De wekker gaat voor zonsopgang op, we gaan een vroege boottocht doen. We gaan nu stroomopwaarts en zien vrij snel een orang oetan nest in een boom aan de oever. Hier blijken 2 orang oetans te zitten. Net even later zien we een volwassen krokodil op zijn gemakkie tegen de stroom op zwemmen., begeleid door 3 bootjes vol toeristen. Gisteren dachten we nog dat hier alleen de pygmeekrokodil woonde (van heel veel diersoorten is hier op Borneo de pygmeeversie: olifant, eekhoorn, dus waarom geen pygmeekrokodil?), maar deze is echt wel een meter of 4. Verder zijn nog diverse bomen vol makaken en neusapen, er zijn neushoornvogels, arenden, reigers, ooievaar enz. Goeie score voor een uurtje varen.

Ontbijt is gebakken rijst en toast met in olie gepocheerd ei en aardbeienjam (maar volgens ons is dit een een jampot gevuld met alleen maar suiker, smaak- en kleurstof). Koffie slaan we deze keer maar af. De Engelse dames nemen afscheid en WJ gaat alleen met onze gids "Mus" (spreek uit: moes) een uurtje wandelen. De antibloedzuiger voorbereidingen duren bijna even lang als de hele wandeling, maar het was een vermakelijk uitje. Niet veel gezien, ja een paar aalscholvers en geen enkele bloedzuiger, maar je bent er toch even uit.

12 uur is er lunch en dan is er tot half vier geen programma. Ja, dan moeten wij ook maar het dagritme van de apen en locals overnemen. Liggen op bed, beetje hangen tot 4 uur. En buiten zitten, want er is toch kans dat er wat leuks voorbij komt. We zien een eekhoorntje, een hagedis een sprong van een meter maken van de struik naar de boom, we fotograferen de mooiste vogeltjes en vlinders en... er komt familie wild zwijn voorbij lopen! 6 in een rijtje achter elkaar aan, dus we zijn net op tijd om nummer 6 op de foto te zetten. Nu hebben we echt alleen nog maar olifanten op onze wensenlijst staan.

Om half vier arriveert een Fransman, die verstaanbaar Engels spreekt, en hij wil ook graag de olifanten zien. Ze waren gisteren gesignaleerd in Sukau, maar dat is een uur varen hiervandaan. Dat wordt de deal. We varen zo'n 20 km stroomafwaarts en stoppen niet voor elke boom met een aap, alleen hele bijzondere beesten. WJ spot een orang oetan in een boom, dus we moeten toch even stoppen. Dan zien we een krokodil, dus we moeten toch even stoppen. Daarna nóg een orang oetan. De tegemoetkomende boten seinen dat de olifanten langs de rivier zijn gesignaleerd. Het signaal voor olifant is je handen tegen je oren als olifantsoren heen en weer te bewegen. Alle seinen staan op groen!

Eindelijk komen we bij de bestemming en het is meteen raak! Minstens 15 olifanten staan aan de oever te grazen. De volwassenen zijn al niet zo groot van stuk, de babyolifantjes zou je echt zo onder je arm mee willen nemen. Onze "to see lijst" kan ook weer de prullenbak in. We hebben hier eigenlijk alles gezien wat we gehoopt hadden. Op de terugweg lachen we om bomen met apen, waar we nu gewoon hard voorbij varen. "Been there, seen that". We zien nog wel een prachtige ijsvogel voor onze boot vliegen. Oh ja, die stond nog op de achterkant van ons wensenlijstje.

Fantastisch voor ons, maar eigenlijk is de werkelijke reden waarom hier zo veel dieren te zien zijn heel triest. Het grootste deel van het oerwoud hier heeft plaats moeten maken voor gigantische palmolieplantages en een kleine strook aan beide zijden van de rivier is eigenlijk de enige plaats waar al deze dieren nog terecht kunnen. Op diverse plaatsen zien we vanaf de boot de palmbomen in keurige rijtjes staan. Gisteren was ook de autoweg hier naar toe één lange monotone palmenplantage tot zo ver het oog reikt. En de druk op de locale bevolking vanuit grote, veelal buitenlandse bedrijven om nog meer oerwoudgrond af te staan is groeiend. Zo was de orang oetan sanctuary ook een hoogtepunt van onze reis, maar ook daar is de reden van hun aantrekkelijkheid een hele trieste: opvang van verweesde apen door kap en smokkel. Maar voor ons geweldig om deze mooie beesten van zo dichtbij te kunnen observeren.

We eindigen deze dag met avondeten en onze kok heeft het gepresteerd om suddervlees net zo lang als biefstuk te braden. Claudia slikt uit beleefdheid de meeste stukken in zijn geheel door, WJ laat de half uitgekauwde zooi op zijn bord achter. Wat een tobkok.

Vrijdag 7 juli 2017
Er zijn gisteravond nog 3 Australiers gearriveerd, dus we moeten de boot zowaar delen met 4 andere toeristen. Dat vinden wij al een beetje druk. Maar in de meeste andere toeristenbootjes zitten wel 20 toeristen. We doen dezelfde route als gisterochtend en Claudia spot al rap een varaan. En wat doet onze rochelstuurman? Stuurt de boot recht op de kant af en weg varaan. Lomperd! Verder valt deze tocht naar onze intussen opgewaardeerde verwachtingen behoorlijk tegen. We zien de gebruikelijke apen, 1 grote krokodil op het land, 2 ijsvogels, diverse neushoornvogels, wat roofvogels, reigers en nog een varaan, maar nu hoog in een boom.

Dan krijgen we ontbijt. Vet gewokte mie met een onduidelijke derrie en in olie gepocheerd ei. Onze Fransman heeft een cholesteroldieet en biedt zijn deel aan ons aan. Nou, doe ons dan liever ook maar een cholesterolvrij ontbijt. Uiteindelijk komen er zacht gekookte eitjes op tafel met klef casinobrood dat we zelf in de toaster mogen opleuken. Een toaster die het alleen van 1 kant doet, dus als je dat niet door hebt, maak je voor jezelf een toast dat zwart is aangebrand aan 1 kant en spierwit (nog net niet meer nat) aan de andere. Maar dat smaakt beter dan vette mie.

We pakken onze tassen en nemen afscheid. We nemen de Fransman mee tot aan Lahad Datu en wij rijden door naar Semporna.