Hue
Door: CenWJ
Blijf op de hoogte en volg Claudia & WJ
13 Juni 2017 | Vietnam, Hué
We nemen vandaag de bus van 7 uur naar Hue. Ontbijtje besteld, 2 omeletjes met 4 broodjes graag. Dat worden dus 2 omeletjes met 2 broodjes. Zelfs nu we in het Vietnamees tot 5 kunnen tellen, ze begrijpen onze ontbijtwensen hier gewoon niet. De bus lijkt overvol, we staan met ca. 7 toeristen klaar om in te stappen, maar op zo veel is kennelijk niet gerekend. Wij mogen als eerste erin, dus schoenen uit en wij mogen "anywhere" gaan zitten. Er kunnen er nog 4 of 5 bij en daarna is het pech. WJ moet vervolgens zijn ligstoel verlaten want anywhere betekent hier overal, behalve net die stoel die hij had uitgekozen. Die is voor de 2e chauffeur. Er is achterin nog inderdaad 1 stoel vrij, maar daarvan kan de rugleuning alleen in ligstand.
De bus rijdt nog een ererondje door het dorp en dan gaat het vrij vlot naar Hue, waar we om 11 uur arriveren. Onze tassen worden de stoep op gesmeten, iedereen wordt redelijk paniekerig naar binnen het backpackershostel in gedirigeerd, alsof we een nieuwe pitstoprecord proberen te vestigen. We worden meteen door zo'n verkooptante aangesproken. Dat moet je bij ons niet doen, dus we besluiten om hier geen diensten af te nemen en hier zo snel mogelijk vandaan te gaan. Schuin tegenover is een koffietent waar de stoelen en tafels in de vorm van koffiekop en -schotel zijn gemaakt. Daar bestellen we een koffie en passievruchtensap en zoeken op internet een slaapgelegenheid in de buurt. Die is snel gevonden, daar droppen we de tassen, kopen een baguette bij de Franse bakker om de hoek en lopen Hue in.
We willen onderzoeken of we onze visa kunnen verlengen. Die zijn nu tot 28 juni geldig maar we willen Vietnam pas na 5 of 6 weken verlaten. Toeristinfo heeft siesta, dus lopen we verder naar de citadel. Veel oude gebouwen, verhalen over koningen en keizers, die soms op 5 jarige leeftijd werden gekroond. We kopen wel wat snuisterijtjes die we morgen proberen naar NL te posten. Verder naar de levendige markt waar een enorme hoeveelheid schoenen, kleding, sieraden, horloges, gereedschap, voedsel en nog veel meer wordt verkocht. We worden door vrijwel iedere verkoper aangesproken. Dus kopen we alleen 2 flessen koud water bij de minst opdringerige verkoper. Daarna kopen we een leesbril voor WJ want zijn HEMA-brilletje was in Hong Kong al gesneuveld in een iets te strakke broekzak. We hebben hier nog nergens kant en klare HEMA brilletjes te koop gezien, dus nu de goedkoopste op-maat-leesbril gekocht. WJ kan de kleine lettertjes nu ook weer lezen. En, ook handig, er zit een schoon poetsdoekje bij. We zijn ook op zoek naar een GoPro onderwatercamera, maar die vinden we toch vrij prijzig. Bij de rivier worden we weer aangesproken: "buy boat, buy boat?" Of bedoelen ze nou "by boat, by boat?" We hebben in ieder geval nog geen interesse in een boot.
Terug naar toeristinformatie en die verwijst ons nu naar de immigratiedienst. Maar die is al dicht, het is inmiddels 5 uur. We lopen nog bij verkooptante langs en die zegt dat je daarvoor naar de grens moet reizen, land uit en in en klaar. En laat zij nou net tickets verkopen voor de busreis naar en van de grens. Nee dank je, dat moet toch eenvoudiger kunnen. Dan komen we nog bij een reisbureau die adverteert met visa extensions. De baliemedewerkster schrikt dat er een klant is en belt meteen haar baas op. Die zegt het te regelen voor 75 dollar pp. Dat vinden we wat prijzig en het is binnen enkele seconden al gezakt tot 70 dollar pp. Morgen elders proberen.
Het verkeer in Hue is net zo chaotisch als in Hanoi. Oversteken is weer spannend. We zijn er eens op gaan letten, maar we hebben nog nergens 1 lesauto gezien. En toen we een brommer huurden lazen we de verkeersregels van het land: Groot verkeer heeft voorrang boven kleiner verkeer. Geeft je toch te denken, wat was er eerder, de regel of de gewoonte? Net als die verkeersagent, die genegeerd wordt door voobijkomend verkeer en dus voorbijkomende auto's doorwuift om maar geen gezichtsverlies te lijden. Wie regelt nou wie?
We eten de plaatselijke specialiteiten bij Hang Me: rijstpudding met garnalen of varkensvlees in bananenbladeren gestoomd en dergelijke. Deze kan je dopen in verschillende sauzen. We vinden allebei dat de gerechten weinig smaak hebben en dat de toch wel pikante sauzen daardoor erg overheersen. Maar we hebben weer iets nieuws geproefd.
We nemen nog een boottochtje over de "welriekende rivier" (ja zo heet de rivier hier, we weten niet waarom, we hebben alleen onze eigen dieselrook geroken). Er wordt ons een onze eigen priveboottocht van 1 uur aangeboden voor 200.000 dong. We onderhandelen dat uit tot 300.000. Ja Claudia en WJ kunnen heel goed onderhandelen... We stappen in de boot en zijn eigenlijk net te laat voor de sunset. We zien op alle andere boten dat reizen worden aangeboden voor 15.000 tot 35.000 dong pp. Maar dan krijg je er wel authentieke live muziek bij of moet je brandende kaarsjes op het water laten wegdrijven. Het kost wat, maar dat is ons tenminste bespaard gebleven. Toch was onze boottocht ook een beetje stom, we gingen zo langzaam dat we hooguit 3 km stroomopwaarts zijn gevaren en weer terug. En we hebben de boot blijkbaar niet gekocht. Terug aan land hebben we dorst, dus we nemen nog een drankje voordat we terug naar het hotel lopen.
Dinsdag 13 juni 2017
We ontbijten bij de Franse boulangerie om de hoek. Om eens wat anders te ontbijten dan brood met ei of noodlesoep met kip, rund, groente of varken. Claudia een croissant en een donker bruin (!) broodje met die lachende Franse koe. WJ een stokbrood met groenten en een kokos-citroencake van de dag. Heerlijk voor de afwisseling.
We gaan naar de immigratiedienst, voor verlenging van onze visa. De kantoren blijken niet alleen buiten kantoortijden leeg, maar nu ook, want ze zijn verhuisd. We zien een man in immigratiedienst-uniform die ook nog Engels spreekt en die wijst ons naar een paar deuren verder. De procedure lijkt 2 weken te duren, daar gaan we niet op wachten. Oke, dan gaan we onze snuisterijtjes op de post doen. En die overbodige warme kleren met lange mouwen en spijkerbroeken als vulmateriaal. Hoeven we die ook niet overal mee naar toe te zeulen. Waar koop je een kartonnen doos? Zoeken op internet en vragen aan receptie levert niets op. Dan vragen we het aan een kledingwinkel en we krijgen een lege doos mee, gewoon gratis. Tape kunnen we nergens vinden. Op zoek naar het postkantoor. We vragen op de hoek van de straat waar het postkantoor is. Geen idee. Die blijkt 40 meter verder in die straat te zijn. We moeten toch aan ons accent werken. We worden door 3 dames tegelijk geholpen, die onze spullen in een piepschuimdoos pakken, vulmateriaal erbovenop en de doos voor ons dicht tapen. Wij hoeven alleen dezelfde gegevens op 4 verschillende formulieren in te vullen. Onze kartonnen doos blijft teleurgesteld zonder bestemming op het postkantoor achter.
We bestellen water met ijs bij het tentje op de hoek, waar we dus kouwe koffie en kouwe thee met ijs krijgen. Een tafel naast ons krijgt wel een fles water en ijs, dus we wijzen die aan en bestellen nogmaals, nu wel met gewenst resultaat. Water is in het Vietnamees iets tussen een pijnlijke kreun en een boer in: nu-euhrhk en dat beheersen we nog niet goed. Toch is de kouwe koffie en thee wel te drinken en het is zo'n typisch tentje waar alleen maar mannen op een peuterkrukje zitten en heel fanatiek hun bordspel spelen. Hun koffie en thee stuitert op en neer als er een slag wordt gedaan.
Het is vandaag minstens 15 graden te heet voor het aangename, dus we regelen een bus naar Hoi An, waar we 3 nachten vlakbij zee gaan wonen. We hebben nog ruim 2 uur tot vertrek. We slenteren nog wat rond en drinken bij diverse terrassen wat. Zo komen we ook in de karaokestraat van Hue, waar zeker 30 karaokebars naast elkaar zijn. Zo heb je nog eens keus! We drinken en eten wat in een bar waar het glazen plafond tegelijk de goudvissenvijver is. Als je hier citroensap of passievruchtensap bestelt moet je erbij zeggen "zonder suiker" anders doen ze er 4 eetlepels suiker in.
We komen met een kwartier speling bij ons hotel waar de bus ons om 1 uur zou oppikken. Nee, blijkt nu, we worden achterop de brommer naar de bushalte gebracht waar de bus om 1 uur vertrekt. Nou nee, wij gaan niet op de brommer, durven hier niet eens zelf te rijden, laat staan bij een Vietnamees achterop. We houden een taxi aan en komen om 3 minuten voor 1 aan bij de bushalte. Daar blijkt 1 uur de muzikantentijd te zijn, want de bus arriveert pas om 20 over 1. Alle paniek voor niks.
Mooie route door bergen en langs zee naar Hoi An. Daar hebben we een "homestay" geboekt, maar dan wel met zwembad en restaurant. Ofwel we baden in luxe. 3 nachten geboekt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley