Cuc Phuong NP

Vrijdag 9 juni 2017

Vanavond is het volle maan, of, zoals de Vietnamezen dat zeggen, de 14e dag van de maanmaand. We hadden nu eigenlijk in Hoi An willen zijn want daar is bij volle maan schijnbaar iets bijzonders, maar dat is nog wel heel ver weg. En we willen allebei nog naar het oudste natuurpark van Vietnam: Cuc Phuong. En naar Phong Nha en naar Hue... Kortom, er is hier zo veel moois, we kunnen bijna de volle maan van juli wel voor Hoi An plannen...

Zoals al gezegd, we wilden eigenlijk 2 brommers huren voor vandaag maar dat werd ons sterk afgeraden. Roads dangerous en zo. Oke, laten we nou eens voor 1 keer niet eigenwijs zijn en iemands goeie raad opvolgen. Ofwel om iets over achten komt onze auto met chauffeur voor rijden en hij spreekt inderdaad geen woord over de grens. Geen probleem, voor de zekerheid laten we onze receptionist uitleggen dat we hem voor de hele dag hebben gereserveerd en waar we heen willen. Binnen een kwartier hebben we spijt van ons besluit, maar we leggen ons erbij neer. Meneer de chauffeur is over het algemeen niet langer dan 5 seconden (niet overdreven) alleen maar aan het autorijden. Telefoon checken, telefoon opladen, andere telefoon op de radio aansluiten , oortje in (handsfree???) , dashboard schoonmaken met handdoekje, handdoekje vervolgens keurig recht leggen op dashboard, airco aan, raam open, airco uit, raam half dicht, toch open, nee helemaal dicht, airco aan, petje af, nee toch op, stoel schoonmaken met handdoek die net recht was gelegd, petje scheef, oh telefoon gaat dus we gaan nu 20 km/uur ondanks dat we net vrachtwagen hebben ingehaald, vervolgens stoppen voor groen licht, richting aangeven voor een bocht in een weg zonder afslagen, alarmlichten aan, alarmlichten uit, handdoekje recht leggen... Tijdens het multi-tasken halveert hij telkens zijn snelheid waardoor we vele medeweggebruikers vaker mogen inhalen. Wij worden intussen alle hoeken van de auto ingeduwd want meneer rijdt niet erg soepel. Dan komt er een vreemd geluid, we denken even "lekke band?", maar gelukkig komt de regelmatige dreunruis uit de boxen. Dus iets nieuws vergt nu alle aandacht van onze multi-tasker. Gelukkig ontwijken tegenliggers ons en zijn de remmen krachtig genoeg om net op tijd voor overstekend grootvee te stoppen.

We nemen ons - bij Cuc Phuong aangekomen - voor om volkomen Zen uit de auto te stappen. We krijgen een gids mee en die bepaalt de volgorde en bestemmingen van onze trip. We gaan naar een apenopvangcentrum en vervolens naar een schildpadopvangcentrum, voordat we aan het grote werk mogen beginnen. Het is schrijnend om te zien hoe men in Azie achteloos alle plastic laat vallen. In Ha Long Bay had onze groep al een vuilniszak gevuld met plastic van het strand, snorkelend hadden we veel plastic troep onder water gezien en nota bene in het schildpadopvangcentrum ligt een plastic fles in de vijver van een schildpad. We mogen nu het park in. We stappen met gids in de auto en gaan de tocht doen met de meeste kans op wildlife. We stappen uit en nemen het pad waar weinig toeristen komen. We hebben inderdaad veel wildlife gezien, alleen de kikker was de grootste van allemaal. Verder hebben we alle beesten gezien die wij thuis ook in onze schuur tegenkomen en is Claudia door de Deet heen geprikt door ongeveer 50 verschillende muggen. Het pad was vooral erg glibberig en steil en na afloop hadden we allen bloedzuigers aan onze schoenen en sokken. Die hebben we net op tijd kunnen verwijderen, denken we...

Terug naar de ingang van het park om wat te eten in het restaurant. Waar we een nog groter beest aan de muur zien rennen; een spin van ongeveer 10 cm! We krijgen de sleutel van het hek van de botanische tuin om daar het rondje te lopen, zonder begeleiding. We begrijpen niet helemaal wat er botanisch is aan deze tuin behalve dat we bij een paar bomen een grafsteen zien waarop de naam van die boom is genoemd. Tot overmaat van ramp past de sleutel niet op het hek aan het eindpunt en hebben we dus geen rondje maar een hoefijzer gelopen... dezelfde weg weer terug dus. We komen goed bezweet weer bij onze auto aan waar de motor niet van heeft stil gestaan. En de airco dus ook niet. Drijfnat van 36 naar 18 graden, dus we laten de autodeuren heel lang open staan.

Naar Hoa Lu, want die hadden we gisteren nog gemist. We besparen jullie even de communicatieve hindernissen die we daarvoor hebben moeten nemen, maar deze chauff leek ons niet te willen begrijpen. Toch in Hoa Lu aangekomen. In tempel nummer 2 dachten we dat we in exact dezelfde tempel waren beland als waar we daarvoor waren. Zelfs het fruit, koekjes en de Red Bulls op de offertafels waren gelijk aan die in de eerste tempel. Wij hadden beiden geen zin in een oude stad en beseften weer eens dat we allebei het gen missen dat interesse in historie of religie moet geven, dus binnen 20 minuten stapten we alweer in onze taxi, die ons wederom in originele rijstijl terug bracht. Dit keer door een drukke straat van Ninh Binh heen, waar hij ongeveer 15 km/uur gaat rijden totdat hij een telefoontje krijgt. Waarschijnlijk zijn moeder die de piepers klaar had staan, want nu rijdt ie als een bezetene links en rechts langs alle verkeer dat ons zojuist had ingehaald. We informeren naar de reismogelijkheden naar Phong Nha. Trein is al helemaal vol volgens mevrouw reisagent, we kunnen alleen met de nachtbus. Maar die komt om 4 uur 's nachts aan en dat willen we niet. We nuttigen een natje en droogje en houden het verder voor gezien vandaag.